κακήκοια

κακήκοια, ἡ (Α)

το να ακούει κάποιος προσεκτικά κακολογίες ή συκοφαντίες.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. αντί *κακηκοΐα (< κακ(ο)-* + -ηκοΐα (< -ηκοος < ἀκούω), πρβλ. αμβλυ-ηκοΐα, βαρυ-ηκοΐα].